معمولا در معرفی افراد به دنبال موفقیت‌ها و دستاوردهایشان می‌گردیم. برنه براون اندیشمندی که ما تلاش می‌کنیم اندیشه‌ها و تحقیقاتش را به هموطنانمان بشناسانیم، معتقد است نباید مبنای ارزشمندی فرد کسب‌کرده‌ها و به دست آورده‌هایش باشد.
از سوی دیگر شریل سندبرگ از مدیران صنعت آی‌تی که کتاب بدورد دون‌پایگی را از او منتشر کرده‌ایم، می‌گوید زنان معمولاً حاضر نیستند به دلیل ترس از دست دادن محبوبیت مدعی به نظر رسیدن در شیپور موفقیت بدمند. شاید برای ایشان بهتر باشد که دیگری از تلاش‌هایشان سخن گوید.
اکنون من می‌خواهم با توجه به دیدگاه این دو نویسنده در شیپور موفقیت فرح رادنژاد بدمم درحالی که ارزشمندی او را نه به لقب و مدرک و نه در «به دست آورده»هایش می‌دانم بلکه به میزان مهری می‌دانم که به دیگران می‌ورزد.
فرح رادنژاد نزدیک به سه دهه از عمرش را بعد از فارغ التحصیلی در رشته فیزیوتراپی دانشگاه تهران به فرزند‌پروری و خانه‌داری اختصاص داد. او موفق شده سه فرزند پسر خود را روانه بهترین دانشگاه‌های دنیا کند و بدون آنکه در اندوه آشیانه_خالی زانوی غم به بغل بگیرد تحصیل خود را در رشته زبان و ادبیات انگلیسی از سر گیرد و وارد حوزه ترجمه کتاب شود. او توانسته است با مشارکت در ترجمۀ گروهی سه کتاب زندگی تاب‌آورانه، زندگی حضورمندانه و زندگی شجاعانه را به فارسی برگرداند. فرح که در نیمه دهه پنجاه سالگی خود فعالیت ترجمه و نشر کتاب را شروع کرده است، الهام بخش از سر گرفتن و شروع دوباره است.
