— بیانیه فرزندپروری حضورمندانه برنه براون ——————————————————-

می‌خواهم بدانی که بیش از هرچیز دیگری عزیز و دوست‌داشتنی هستی و تو این را از گفتار و کردارم خواهی فهمید.

درس‌های دوست داشتن را از چگونگی رفتارم باد خودت و خودم می‌آموزی. می‌خواهم از جایگاه ارزشمند‌بودن با دنیا درگیر شوی. وقتی خود‌همدردی‌ام را می‌بینی و مشاهده می‌کنی که نقص‌هایم را می‌پذیرم و در آغوش می‌کشم، می‌آموزی که ارزش دوست داشته شدن، تعلق داشتن و خوشی را داری.

ما در خانه شجاعت می‌ورزیم؛ ظاهر می‌شویم، به خود اجازه دیده شدن می‌دهیم و به آسیب‌پذیری خود افتخار می‌کنیم. داستان جدال‌ها و قوت‌های خود را با هم در میان می‌گذاریم؛ دو موردی که همیشه در خانه ما جای دارند.

ما به تو همدردی را یاد می‌دهیم؛ بدین‌صورت که نخست با خود و سپس با یکدیگر همدردی می‌کنیم. ما مرزبندی می‌کنیم و به مرزها احترام می‌گذاریم. به سخت‌کوشی، امید و ایستادگی افتخار می‌کنیم. استراحت و تفریح به اندازه کار برای خانواده ما ارزش دارد.

وقتی می‌بینی اشتباه می‌کنم و در پی جبران آن برمیایم و نیازم را مطرح می‌کنم و از احساساتم حرف می‌زنم، پاسخگو بودن و احترام را می‌آموزی. می‌خواهم خوشی را بشناسی تا با هم سپاسگذاری کنیم.

می‌خواهم خوشی را احساس کنی تا با هم یاد بگیریم چگونه آسیب‌پذیر باشیم.

وقتی دچار احساس کمبود و بی‌اطمینانی می‌شوی که جزئی از زندگی روزمره است به معنویت درونت پناه خواهی برد.

با هم می‌گرییم و با ترس و اندوه روبرو می‌شویم. دلم می‌خواهد دردت را از تو دور کنم اما به جای اینکار کنارت می‌نشینم و به تو می‌آموزم چطور احساسش کنی. می‌خندیم و آواز می‌خوانیم و می‌رقصیم و خلق می‌کنیم. همیشه اجاه داریم در کنار هم خودمان باشیم. هرطور که باشی همیشه به آنجا تعلق خواهی داشت. وقتی سفر حضورمندی را آغاز کردی بزرگترین هدیه‌ای که می‌توانم به تو بدهم زندگی کردن و دوست داشتن با تمام وجود و شجاعت‌ورزی با تمام توان است.

در آموزش تو، عشق ورزیدن به تو و نشان دادن هر چیزی به تو کامل نخواهم بود. اما می‌گذارم مرا ببینی و همیشه نعمت دیدن تو را مقدس می‌شمارم آنگونه که به راستی و در ژرفای وجودت هستی.