این کتاب به خوانندگان چه می‌آموزد؟

کتاب به خوانندگان می‌آموزد چگونه با احساس شرم، ترس از قضاوت دیگران و مقایسه‌های اجتماعی مقابله کنند و اعتمادبه‌نفس و خودپذیری واقعی را در زندگی شخصی و اجتماعی تقویت کنند.

این کتاب برای چه کسانی و در چه رده سنی مفید است؟

مناسب برای بزرگسالان و جوانان بالای ۱۸ سال است به خصوص زنانی که می‌خواهند با احساسات شرم و کمبود مقابله کنند، عزت‌نفس خود را تقویت کنند و روابط انسانی سالم‌تر و واقعی‌تری بسازند. این کتاب کمک می‌کند زنان خودپذیری و اعتمادبه‌نفس واقعی پیدا کنند، مرزهای سالم تعیین کنند و روابط انسانی و شخصی بهتری بسازند.

مطالب کتاب چگونه تهیه شده است؟

مطالب بر اساس سال‌ها پژوهش علمی نویسنده در زمینه‌ی شرم، آسیب‌پذیری و روان‌شناسی اجتماعی، مصاحبه‌ها با افراد مختلف و داستان‌های واقعی جمع‌آوری شده و با ترکیبی از تحلیل علمی و روایت‌های شخصی ارائه شده است.   ما بیش از اندازه زمان و انرژی ارزشمند خود را صرف می‌کنیم تا ادراک دیگران را از خود کنترل کنیم و نسخه‌­ای به دقت ویرایش شده از خود را به جهان نشان دهیم. هر قدر در این مسیر به سختی تلاش کنیم باز هم نمی‌توانیم طنین صدایی را در مغز خود خاموش کنیم که به ما می‌گوید «هرگز به اندازه کافی خوب نیستی.» یا «آخر فکر می‌کنی که هستی؟». چرا؟ چه چیز برانگیزانندۀ این نیاز دست نیافتنی است که چنان به نظر برسیم که انگار همه چیز را با هم داریم؟ شاید در بدو امر فکر کنیم که برانگیزاننده آن «کمال خواهی» است اما چنین نیست. ما بیشتر از هر کس، جذب و شیفته کسانی می‌شویم که اصیل، واقعی و بدون وانمودسازی به نظر می‌رسند. ما عاشق کسانی هستیم که واقعی‌اند. به سوی کسانی کشیده می‌شویم که کاستی‌های خود را در آغوش می‌کشند و نشان می‌دهند که به «خودپذیرشی» رسیده‌اند. ما زیر رگبار پیوسته «انتظارات اجتماعی» هستیم که به ما می‌گویند: کاستی داشتن، نقص داشتن، به معنای «کافی نبودن» است. هر طرف را که می‌نگریم پیام‌ها به ما می‌گویند «چه کسی باید باشیم، چه نقشی را باید ایفا کنیم و چگونه رفتار کنیم». در نتیجه می‌آموزیم که کشمکش‌ها و نقص‌های خود را پنهان کنیم و از طریق ایمنی یافتن در سایه کامل نشان دادن خود، از شر شرم، قضاوت، انتقاد و سرزنش در امان بمانیم. کتاب زندگی تاب‌آورانه بر اساس هفت سال پژوهش پیشگامانه و صدها مصاحبه، این حقیقت مهم را روشن کرد که: کاستی‌های ما چیزهایی‌اند که ما را به همدیگر و به انسان بودنمان مرتبط می‌کنند. کاستی‌های ما ضعف‌های ما نیستند. آنها یادآورنده‌هایی قدرتمندند که قلب و ذهن ما را در مورد واقعیتی باز و پذیرا نگاه می‌دارند که مربوط به همه ماست. دکتر برنه براون می‌نویسد «ما نیاز داریم که زندگی‌های خود را پس بگیریم. وقت آن است که مدعی موهبت‌های کامل نبودن شویم و این موهبت‌ها عبارتند از شجاعت واقعی بودن؛ همدردی‌ای که نیاز داریم تا به خود و به دیگران عشق بورزیم و ارتباطی که به زندگی ما هدف و معنا می‌دهند. موهبت‌هایی که عشق، خنده، سپاسگزاری، همدلی و خوشی را برای زندگی‌های ما به همراه می‌آورند.»