باهم خوانی زندگی حضورمندانه

عمیقا باور دارم که، منشا بیشتر بحران ها و دغدغه های فردی، خانوادگی و مسائل اجتماعیِ جامعه ی فعلی ، ناآگاهی ست. همواره اشاره کرده ام که ما آموزش صحیحی در جنبه های مختلف آموزش و پرورش ندیده ایم؛ از شناخت خود واقعی مان گرفته تا نحوه ی صحیح ارتباط با خود، خانواده و اجتماعات بزرگ و بزرگ تر.
بنظر میرسد در پس هر دغدغه ای، ارتباطی مستقیم و یا غیر مستقیم با ناآگاهی و بی دانشی مان وجود دارد!
به همین دلیل چیزی که مدت ها ذهن مرا بشدت به خودش مشغول کرده بود، این بود که چگونه به آگاهی بخشی و افزایش دانش و معرفت خودم و دیگران کمک کنم !؟
به این ترتیب تصمیم گرفتم با تشکیل گروه های مجازی، کتاب هایی که بیشترین تاثیر را روی بهبود عملکرد فردی و زندگی اجتماعی ما دارد انتخاب و همراه با علاقمندان به کتابخوانی، خوانش آن ها را شروع کنیم.
?️ درابتدا این تصمیم برای شخص من با توجه به شغل و مشغله ی کاری هراس انگیز بود. واهمه داشتم که نتوانم وقت کافی بگذارم و کارمان در وسط راه ناکام و ناتمام بماند!
?️ نه اینکه دل را به دریا بزنم بلکه سعی کردم با توجه به آموزه های برنه براون وارد سفر آسیب_پذیری شوم و برنامه با هم خوانی را در خردادماه سال 99 شروع کردیم ؛ ما با عزیزان و همراهان علاقمند به کتاب زندگی حضورمندانه، یکی از آثار برنه براون با ترجمه آزاده و فرح رادنژاد شروع به برگزاری جلسات مجازی باهمخوانی کردیم و در طول هفته تجربیات و داستان های مان از شرم ها و ترس ها، از کمال گرایی و ترس از کامل نبودن را با هم گفتیم و شنیدیم، از فرهنگ کمبود حرف زدیم و … .

یکی از مترجمین عزیز این کتاب خانم آزاده رادنژاد در جلسه هفتگی پرسش و پاسخ و رفع ابهام حضور داشتند و بی توقع وقت گذاشتند و پاسخگوی سوالات و در صدد رفع ابهامات احتمالی بودند که شخصا از حضور ایشان کمال استفاده رو بردم و زیستن حضورمندانه و درک مفاهیم حضورمندی برایم قابل درک تر شد؛
در کنار همه عزیزان همراه و همچنین حمایت های انتشارات آموزه، با همخوانی این کتاب اکنون به پایان رسیده است که من قدردان ایشان هستم.
طیبه مرادی

یه چیزی که خیلی برام طلایی بود چند سطر پایانی این فصل هست ؛ گفته شده که :
اگر در زندگی یکی دو نفر را داریم که می توانند کنار ما بنشینند و برای داستان های شرم ما فضا باز کنند و ما را برای قوت ها و کشمکش ها هایمان دوست بدارند بدانیم که بسی خوشبختیم ??
اگر دوستی ، دوستانی یا خانواده ای داریم که نقص ها، آسیب پذیری ها و توانایی ما را می پذیرند و ما را سرشار از احساس تعلق میکنند ، به طرزی باور نکردنی خوشبختیم ???

اینکه نظر میدهیم و بقول برنه خودمان را بیشتر از قبل در معرض دید قرار دهیم ؛ اینکه در مباحثه ها صحبت میکنم همین که فکر میکنم بلد نیستیم اما نشان می دهیم هستیم و شرم مان را کنار میگذارم و خودمان را در مسیر آسیب پذیری قرار میدهیم و از دیگران بازخورد میگیریم و به دیگران بازخورد میدهیم عالیست